Historia domu
Pierwsze historyczne wzmianki o istnieniu Domu Pomocy na terenie miasta Świecie sięgają 1922 roku.
Instytucja przez wszystkie lata swego istnienia wielokrotnie zmieniała zakres swego działania, a co się z tym wiąże także nazwę. Funkcjonowała jako Dom Starców, Dom Dziecka, podlegała Zrzeszaniu Katolików „Caritas”, prowadziła działalność jako Zakład Opiekuńczo- Leczniczy oraz Dom Pomocy Społecznej.
W 1922 roku pan Jan Mączkowski wraz ze swoją małżonką, chcąc ofiarować swój majątek na dobry cel, przekazali dom z ogrodem w ręce Sióstr Miłosierdzia. W ten sposób w domu przy ul. Średniej 10 nazwanym Domem św. Jana, powstał urządzony przez Siostry przytułek dla sierot, które tutaj po II wojnie światowej mogły odnaleźć dom, troskliwą opiekę, a przede wszystkim staranne religijne wychowanie. Dom ten prowadziło siedem Sióstr, które przybyły z Chełmna.
W dniu 7 marca 1923 roku po wielu staraniach uzyskano oficjalną zgodę na prowadzenie przytułku.
Drugi dom przy ul. Podgórnej 6 zwany „Gregorianium” był oddany przez tego samego fundatora, jako konwikt dla chłopców gimnazjalnych. Miał być pomnikiem po poległym w I wojnie światowej synu- Grzegorzu. Podczas II wojny światowej budynek ten przeznaczony był na biura i przychodnie.
Po zakończeniu wojny w 1945 roku dom „Gregorianom” przekazano na własność Kurii Pelplińskiej i dano pod opiekę Sióstr Miłosierdzia Dom św. Jana, gdzie miały świadczyć opiekę nad osobami starszymi.
Dom ten zwany Domem Starców od 1 października 1961 roku przejęło Zrzeszenie Katolików „ Caritas”. Administrację tego domu w dalszym ciągu sprawowały siostry.
W 1947 roku w domu przy ul. Średniej 10 powstał Państwowy Dom Małych Dzieci, który mimo iż mieścił się w budynku Sióstr funkcjonował wyłącznie na prawach państwowych z administracją osób cywilnych. Siostry cały czas miały swój patronat nad domem, pracując w nim i służąc dzieciom oraz ludziom ubogim.
Obydwa domy zaczęły się prężnie rozwijać, sukcesywnie poprawiając warunki opiekuńczo-bytowe mieszkańców.
Na początku lat 70 - tych następuje stopniowa likwidacja Domu Małych Dzieci, który w grudniu 1974 roku ostatecznie kończy swoją działalność. Dom ten przejmuje Zrzeszenie Katolików „Caritas”, który w miejsce dzieci od 1 stycznia 1975 roku przyjmuje osoby starsze, schorowane - tym samym liczba podopiecznych w obu domach zwiększa się do ponad 60 osób.
Dom pod zarządem Zrzeszenia Katolików „Caritas” funkcjonuje do 31 maja 1990 roku, wówczas rozwiązano umowę z „ Caritasem”, gdyż na mocy Rozporządzenia Episkopatu Polski zakłady prowadzone w domach Zgromadzeń Zakonnych przeszły pod zarząd tych Zgromadzeń.
Na podstawie umowy zawartej 19 lipca 1990 roku pomiędzy Ministerstwem Zdrowia i Opieki Społecznej, a Zgromadzeniem Sióstr św. Wincentego a` Paulo, Zgromadzenie zobowiązało się do prowadzenia, na zlecenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej Zakładu Opiekuńczo - Leczniczego. Od tej pory Dom rozpoczął swoje istnienie pod nazwą Zakład Opiekuńczo - Leczniczy dla Dorosłych.
Po 10 - cio letnim funkcjonowaniu w grudniu 2000 roku nastąpiła kolejna zmiana. 31 grudnia 2000 roku Zakład Opiekuńczo - Leczniczy dla Dorosłych przekształcił się i zmienił nazwę na mocy umowy zawartej pomiędzy Powiatem Świeckim a Prowincją Chełmińsko - Poznańską Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a `Paulo i z dniem 1 stycznia 2001 roku funkcjonuje jako Dom Pomocy Społecznej.
W związku z wejście w życie ustawy z dnia 12 marca 2004 roku, która w sposób szczegółowy określa wymogi, jakie musi spełniać Dom Pomocy Społecznej konieczne było zmniejszenie liczby osób zamieszkujących naszą placówkę. Ostatecznie w 2005 roku Zgromadzenie podjęło decyzje o zakupie obiektu z przeznaczeniem na Dom Pomocy Społecznej. Przez dwa lata w miarę możliwości finansowych w budynku przeprowadzany był kompleksowy remont w celu spełnienia wymaganych standardów. Po przeprowadzonym remoncie 1 października 2007 roku placówka została przeniesiona do nowego obiektu, który usytuowany jest w przepięknym miejscu, z którego rozciąga się widok na ujście Wdy do Wisły. Widok ten obejmuje również stoki i parowy porośnięte lasem liściastym. Budynek położony jest bardzo blisko jednego z punktów widokowych miasta, z jego okien roztacza się malownicza panorama.
Zgromadzenie w grudniu 2007 roku wystąpiło z wnioskiem do wojewody kujawsko-pomorskiego o wydanie zezwolenia stałego na prowadzenie Domu Pomocy Społecznej dla 37 osób przewlekle i somatycznie chorych. Wojewoda po rozpatrzeniu wniosku, przychylnie ustosunkował się do działalności sióstr i wydał stosowne zezwolenie.
Dom przeznaczony jest dla osób przewlekle somatycznie chorych, który zamieszkuje 40 osób w tym kobiety i mężczyźni. Nasi mieszkańcy to osoby wymagające całodobowej opieki i pomocy z uwagi na podeszły wiek, stan zdrowia czy niepełnosprawność. To osoby, które nie są w stanie samodzielnie funkcjonować w swoim środowisku, potrzebują stałej opieki zespołu opiekuńczo terapeutycznego w skład, którego wchodzi pielęgniarka, rehabilitant, psycholog, terapeuta, opiekun DPS lub opiekun medyczny.
Dom zapewnia warunki bezpiecznego i godnego życia, starając się utrzymać w jak najlepszej kondycji swoich mieszkańców.